วันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2565 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง ได้โพสต์ข้อความลงในกลุ่ม วิเชียรบุรี บ้านเฮา ระบายความอัดอั้นถึงบุคลากรทางการแพทย์ที่ให้บริการคนไข้ว่า
“โรงพยาบาล…. นี่ถูกอบรมกันมาแบบไหนคะ เมื่อคืนแฟนโดนหมากัดเลยรีบไป รพ. ในห้องฉุกเฉินคือหัวเราะคนไข้ที่โดนหมากัด บอกสภาพนึกว่ารถล้ม แล้วก็หัวเราะกันทั้งห้องเลย มันน่าขำอะไร แล้วก็เรื่องคำพูดที่ใช้กับคนไข้ที่มีมาอย่างยาวนาน กี่ปีๆ ก็ยังไม่พัฒนา หรือนี่เป็นเอกลักษณ์ของ รพ.นี้”
หลังจากข้อความดังกล่าว ถูกโพสต์ออกไป ได้มีผู้ใช้เฟซบุ๊กซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาว อ.วิเชียรบุรี เข้ามาแสดงความคิดเห็นวิพากษ์วิจารณ์การทำงาน ของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เป็นจำนวนมาก หลายรายบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เคยเจอการบริการที่ไม่น่าประทับใจจาก รพ.นี้หลายครั้ง ควรต้องปรับปรุง
ผู้สื่อข่าวได้ติดต่อไปยังเจ้าของเฟซบุ๊กดังกล่าว ทราบชื่อคือ นางสาวดาว(นามสมมุติ) เป็นชาว ต.น้ำร้อน อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์ บ้านอยู่แถวโรงงาน
ถุงซิปล็อค ถุงซิปล็อคใส่เสื้อผ้า แห่งหนึ่งเปิดเผยว่า เมื่อวันที่ 15 ก.พ. 65 เวลาประมาณ 20.30 น. แฟนโดนหมากัดเข้าที่บริเวณแขนข้างซ้าย จากนั้นจึงได้รีบโทรศัพท์ให้พี่พาไปหาหมอที่โรงพยาบาล เมื่อไปถึงโรงพยาบาล แฟนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ซึ่งมีเจ้าหน้าที่อยู่ประมาณ 6-7 คน และถามว่าโดนอะไรมา แฟนจึงบอกว่าโดนหมากัดมา แต่เจ้าหน้าที่กลับพูดว่าสภาพแบบนี้ไม่น่าโดนหมากัดมานะ น่าจะโดนอย่างอื่นมามากกว่า แล้วก็พากันหัวเราะกันทั้งห้อง ซึ่งตนและแฟนก็ไม่เข้าใจว่า หัวเราะอะไรกัน มันน่าตลกตรงไหนกัน มันสมควรที่จะมาหัวเราะคนไข้ไหม เวลาทำแผลก็เหมือนไม่เต็มใจทำให้เหมือนทำให้จบๆ ไป
ซึ่งก่อนหน้านี้ตอนที่ตนตั้งท้องลูกคนแรก และเกิดเจ็บท้องกะทันหัน และต้องเข้าโรงพยาบาลแห่งนี้ เจ้าหน้าที่ห้องคลอดยังได้พูดดูถูกตนว่า ถ้าเกิดได้ผ่าคลอดจะมีปัญญาหาเงินมาผ่าคลอดไหม ซึ่งตนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาพูดดูถูกกันขนาดนี้ มาตอนนี้ก็ยังมาเจอบุคคลที่ขึ้นชื่อว่า เป็นบุคลากรทางการแพทย์ มาหัวเราะเยาะแฟนอีก ซึ่งตนมองว่าผ่านมากี่ปี บุคลากรโรงพยาบาลแห่งนี้ ก็ยังไม่มีการปรับปรุง ตนจึงอยากฝากถึงผู้บริหารโรงพยาบาลว่า ควรมีการตักเตือนบุคลากรภายในโรงพยาบาลให้ดีกว่านี้ เพราะคนไข้ก็คนเหมือนกัน ไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้